одного странника была привычка брать какой-нибудь сувенир с того места, где с ним приключилось несчастье. Его путь был дальним, и мешок, в котором он нёс все эти сувениры, становился всё тяжелее, а боль в плечах — все нестерпимее.

Однажды на пересечении дорог он встретил бродячих артистов. Те спросили странника, почему у него такой тяжёлый мешок. Он достал из мешка один сувенир и поведал историю, связанную с ним. На актёров снизошло вдохновение, и они тут же представили эту историю в драматической манере. Вскоре странник и сам включился в представление, играя самого себя в драме своей жизни.

Մի թափառական սովորություն ուներ ինչ-որ հուշանվեր վերցնել այն վայրից, որտեղ իր  հետ դժբախտություններ են պատահում։ Նրա ճանապարհը երկար էր, և պայուսակը, որով նա կրում էր այս բոլոր հուշանվերները, գնալով ծանրանում էր, իսկ ուսերի ցավը դառնում էր անտանելի։Մի օր խաչմերուկում նա հանդիպեց թափառական արվեստագետների։ Նրանք թափառականին հարցրին, թե ինչու է այդքան ծանր պայուսակը։ Նա պայուսակից հանեց մեկ հուշանվեր և պատմեց դրա հետ կապված պատմությունը։ Դերասանները ոգեշնչված էին, և նրանք անմիջապես ներկայացրեցին այս պատմությունը դրամատիկ կերպով։ Շուտով ներկայացմանը միացավ ինքը՝ թափառականը՝ խաղալով ինքն իրեն իր կյանքի դրամայում։