Առաջադրանքներ

1. Բացատրի՛ր բառերը՝ սկեպտիկ, նորաբողբոջ, կենսաթրթիռ, կարեվեր, անարգել,անհագուրդ, կայծակնահար:

սկեպտիկ-Ամեն ինչի կասկածող՝ ամեն բանի քննադատաբար վերաբերվող մարդ:

 նորաբողբոջ-նոր, թարմ

 կենսաթրթիռ- կյանքով լեցուն, կենսուրախ

 կարեվեր- Ծանր վերքեր ստացած՝ հասցրած

անարգել-անպատվել, վիրավորել

կայծակնահար-Կայծակից զարկված՝ խփված, շանթահար

2. Բացատրի՛ր լակոնական հեռագիր արտահայտությունը, ո՞րն է լակոնիկ ոճը:

Տհաս, տվյալ գործի համար տարիքով փոքր:

Ստեղծագործական աշխատանք՝ ներկայացնել առօրյա որևէ դեպք, իրադարձություն լակոնիկ ոճով: 

3. Տղային․  

Ա. բնութագրի՛ր

Տղան ուներ բարեկազմ հասակ, վառված դեմք, ականջների մոտ ցրված փայլուն մազեր: Տղան շատ ազնիվ էր և վստահ ինքն իր մեջ

Բ. մեղադրի՛ր

Տղան պետք է, աներ ամեն ինչ, որ աղջիկը ուրշի հետ չամուսնանար։ Տղան ոչինչ չարեց նամակը ստանալուց հետո:

 Գ. արդարացրո՛ւ

Տղան արդարացի էր, քանի որ աղջիկը որոշել էր, որ պետք է ուրիշ հարուստ տղայի հետ ամուսնանար:

 4. Աղջկան․ 

Ա. մեղադրի՛ր

Աղջիկը մեղավոր էր, որովհետև ասել էր տղային, որ անգամ մահը նրանց չի կարող բաժանել, բայց նա ուրիշտ տղայի հետ ամուսնացավ:

 Բ. արդարացրո՛ւ 

Աղջիկը մեղավոր էր, որովհետև նա ասել էր տղային, որ անգամ մահը նրանց չի կարող բաժանել, բայց նա ուրիշտ տղայի հետ ամուսնացավ:

Գ. բնութագրի՛ր 

Աղջկը շատ գեղեցիկ էր:

5. Ո՞վ է մեղավոր տղայի այդ վիճակի համար.

Ա. տղայի կարծիքով

աղջիկը

Բ. քո կարծիքով 

տղան և աղջիկը

6. Օգտագործելով պատմվածքի բառերը՝ նկարագրի՛ր աղջկան: Փորձի՛ր ներկայացնել աղջկա
գրական դիմանկարը:

զարմանալի պայծառ աչքեր, որոնց մեջ կարծես արևն էր վառվում,կենսաթրթիռ ծիծաղ, որի մեջ կարծես գարնանային չարաճճի վտակ էր քչքչում։

7. Քննարկիր հատվածները՝

1. Ու սկսեցի այդ պատճառը որոնել սիրածս աղջկա դավաճանությունից դուրս, որոնել
 իմ էության մեջ, որովհետև անկարելի էր, որ ես այդ աստիճան ընկնեի, եթե անկմանս
սաղմերը չկրեի ինքս իմ մեջ։ Բայց որո՞նք էին այդ սաղմերը, որտեղի՞ց էին ընկել իմ մեջ,
ի՞նչ էր նրանց  արմատը․․․

2. Եվ իմ ամբողջ տրագեդիան այն էր, որ ես լիովին զգում ու գիտակցում էի այդ սոսկալի անկումը, բայց ելնել այդ տիղմից անզոր էի. ճահիճն արդեն ինձ շատ էր ծծել իր խորքը։
Եվ մի անգամ, որ խաչ էի քաշել ինձ վրա, հարություն առնելու այլևս անկարող էի
զգում ինձ։ 

3.«Ես չկամ, թող ինձ հետ նա էլ չինի»,- ասացի ես ու մի օր վեր կացա, թողի համալսարաննէլ, դիսերտացիան էլ, ամեն բան և եկա  վճիռս իրագործելու։